Μετάβαση

Μια διαδικτυακή συνάντηση –δράση με το Εθνικό Θέατρο για την κλιματική αλλαγή καθώς και το φλέγον θέμα του πολέμου, που δυστυχώς είναι τόσο επίκαιρο στις μέρες μας, έδωσαν το έναυσμα στην καλλιτεχνική ομάδα του σχολείου να αποτυπώσει τον προβληματισμό της μέσα από ένα δρώμενο. Τα παιδιά με ιδιαίτερη ευαισθησία αγγίζουν τα παραπάνω θέματα και περνούν ένα ηχηρό μήνυμα για να επικρατήσει η σύνεση και να σωθεί ό,τι ακόμη σώζεται. Μετάβαση λοιπόν σε έναν κόσμο ειρηνικό, όπου ο άνθρωπος θα ζει σε αρμονία με τη φύση, χωρίς καταστροφές και πολέμους.
Ακολουθεί το ποίημα “Ακροβασία” εμπνευσμένο από την καλλιτεχνική ομάδα του σχολείου 2019-2020, το οποίο θίγει με τρόπο οξυδερκή και προφητικό όλα όσα ζούμε στις μέρες μας.

“Ακροβασία”
Άνθρωπε, τον σπόρο της ζωής και της αγάπης έσπειρες.
Αγαπάς, νοιάζεσαι, τρέφεσαι με καθαρό οξυγόνο.
Άνθρωπε, ψυχή, καρδιά, μυαλό.
Πολύτροπος, πολύπαθος και συνετός.
Αναζητάς τον Θεό, την Ελευθερία.
Με τα πινέλα σου χρωμάτισες τον κόσμο.
Τέχνη, μουσική, δημιουργία, πολιτισμός.
Από την Τέχνη στην Τεχνολογία.
Αρχιτέκτονας του κόσμου.
Καινούρια εποχή! Ένα αποτύπωμα σε μια οθόνη.

Εικόνα, μάζα, άνθρωποι ρηχοί.
Άνθρωπε, ακόρεστη η δίψα σου για εξουσία.
Παράξενος μα και εφευρετικός.
Άπληστος και καταστροφικός.
Εγκλωβίζεσαι σ’ ανούσιες σκέψεις.
Βουλιάζεις σε βάθος μυστηρίων.
Ακροβασία σε μια κλωστή.

Άνθρωπε, τον Χάρο θέλεις να νικήσεις
είναι ο χειρότερος εχθρός σου.
Ψάχνοντας το νόημα της ζωής, σκλάβωσες τον κόσμο, τα πουλιά.
Ένα κουτί σου απόμεινε, χωρίς νόημα, να σε σκλαβώνει,
γιατί εσύ το σκλάβωσες και το κανες δικό σου.
Τον κόσμο παγίδεψες σ’ ένα μικρό κλουβί,
τον άλλαξες, τον έκοψες, τον έφερες στα μέτρα σου.
Ένα ρολόι μετρά αντίστροφα του κόσμου την καταστροφή.
Άνθρωπε, σε ξεγέλασε ένα μικρό κουτί.
Υπόσχεση ελευθερίας ή πονηρή παγίδα;

Έχει απομείνει η ποίηση.
Μα ποιος να την ακούσει;
Εκείνος που βλέπει χρώμα στον άχρωμο κόσμο.
Εκείνος που άσβεστη τη φλόγα κρατά.
Φυσά δυνατά. Τη σβήνει;
Όχι δεν παραδίνεται!
Κυνηγός ονείρων!!!!

Με αφορμή τον πόλεμο που συμβαίνει σήμερα, η μαθήτρια Σφακιανάκη Άννα Μαρία, Γ8 εκφράζει την αγωνία της και τον προβληματισμό της με ένα ποίημα:

“Συμφέροντα”

Τι κι αν ονειρεύεσαι έναν κόσμο ειρηνικό;
Η κοινωνία έχει άλλα σχέδια.
Οι “δυνατοί” πήραν απόφαση για μας.
Είμαστε παγιδευμένοι σε ένα φαύλο κύκλο.

Τι κι αν λέμε πως η αγάπη θα σώσει τον κόσμο;
Προς το παρόν κυριαρχεί το μίσος
Και είναι αρκετό για να καταστρέψει μέχρι και το τελευταίο λουλούδι.

Στην πραγματικότητα ο πόλεμος είναι μέσα μας.
Αναπνέουμε τον ίδιο αέρα με αυτούς που λαμβάνουν τόσο σκληρές αποφάσεις.
Μόνο αυτό είναι αρκετό για να θεωρηθούμε συνένοχοι.
Κανένα ποίημα
Κανένα τραγούδι
Καμιά συμβουλή
Κανένα άρθρο
Κανένα έργο τέχνης
Δεν πρόκειται να μας σώσει.
Ό,τι κι αν πούμε πλέον εμείς είναι λίγο.
Η ζωή μας βρίσκεται στα χέρια των μεγάλων δυνάμεων.